As Burlala geburen wir

As Burlala geburen wir, da wir bei noch so lütt
Sin Modder nähm em wool up den Arm
und lecht em in de Weich so warm.
I: "Deck mi tau“ secht hei „deck mi tau" secht hei,
"deck mi tau" secht Burlala :I

As Burlala to Schaul hen kem, dot wir hei noch so dumm
Hei wüßt ok nich wo ut noch an,
verlöt sich ganz up Hans undFranz.
I: „Sech mi tau" secht hei "sech mi tau" secht hei
sech mi tau“ secht Burlala :I

I: As Burlala ran wossen wir, en stohtchen Kirl hei wir
Dat Hor wir kort an den Kopp af schorn,
de Kragen ging em woll öwer de Urn.
I: "Steiht mi gaut“ secht bei "steiht mi gaut“ secht hei,
."steiht mi gaut“ secht Burlala :I

As Burlala nu storw’n wir" ganz umsestill hei lech
Sin Öllern stünn'n an sin Grav
un wischten sich dei Tronen af.
I: "Rohrt man nich" secht hei „rohrt man nich" secht hei,
„rohrt man nich" secht Burlala :I

Natürlich spiegelt das plattdeutsche Liedgut der Usedomer das (oft harte) Erwerbsleben zwischen den Küsten von Achterwasser und Ostsee. Heute ist das überlieferte Liedgut sowohl von historischem als auch von sprachwissenschaftlichem Interesse. Und aus der - auch heute gepflegten - Tradition der Usedomer Bevölkerung ist es sowieso nicht wegzudenken.

Bauern- und Fischerdörfer auf der Ostseeinsel Usedom